Adoption

La mer avait deux enfants
Elle a trouvé l'un le visage dans la boue.
Alentour des poissons étonnés.
Elle l'a retourné, l'a déposé sur une pierre
Et l'a fait grandir.
L'autre errait pied nu sur les plages
Et appelait son frère.
Qui ne croit pas que la mer
Puisse devenir mère
À une balle perdue dans la poitrine,
il ne peut se coucher sur un matelas,
il y a longtemps que sa main ne mesure plus
la fièvre sur son front.

C'est pour lui ce soir que les grottes sous-marines
vont allumer toutes les veilleuses
qu'au rythme de sa respiration vont s'élever
Les bulles de la prière maternelle.
Jusqu'à ce que la traîtresse balle soit rouillée
Et qu'il puisse couvrir d'une poignée de sel
La partie trouée du cœur.

Υιοθεσία

Η θάλασσα έχει δύο παιδιά.
Το ένα το βρήκε με το πρόσωπο στο βούρκο.
Τριγύρω τα κατάπληκτα ψάρια.
Το γύρισε, το ακούμπησε στην πέτρα
Και το μεγάλωσε.
Το άλλο, ξυπόλυτο, γυρνούσε στο γιαλό
Και φώναζε το αδελφό του.
Όποιος νομίζει ότι δεν μπορεί η θάλασσα
Να γίνει μάνα
Έχει σφαίρα ξεχασμένη στο θώρακα,
Σε στρώμα δεν μπορεί να γείρει,
Πάει καιρός που χέρι δεν μετραεί
Τον πυρετό του στο κούτελο.

Γι' αυτόν απόψε οι σπηλιές οι υποθαλάσσιες
Θ'ανάψουν όλα τα καντήλια.
Θ'ανεβαίνουνε με την ανάσα του
Οι φυσαλίδες της μητρικής προσευχής.
Ώσπου το βόλι το προδοτικό να σκουριάσει
Και να σκεπάσει χούφτα αλάτι
Το τρυπημένο μέρος της καρδιάς.

Traduction de Kostas Nassikas et Hervé Bauer,
in Anthologie de la poésie
grecque (1975-2005), L'Harmattan, août 2013.