Μήδεια

Γυναίκα της αγάπης
ντυμένη τη φωτιά
με κάρβουνα στα μάτια
και στάχτες στην καρδιά

Άνοιξες το σκοτάδι
άναψες μαύρο φως
του μαχαιριού η λάμψη
ελπίδα κι οδηγός

Ποιος θα σε κρίνει
ποιος το μπορεί
κόρη του πάθους
άκρη να βρει

Οι τίτλοι αναφέρουν
κάτι μοναδικό
η Μήδεια αναστήθηκε
κι έκαμε φονικό

Πέταξε τη ντροπή της
μες το φωταγωγό
στα δεκαεννιά της χρόνια
Μήδεια η Γωγώ

Ποιος θα σε κρίνει
ποιος το μπορεί
κόρη του φόβου
άκρη να βρει

Médée

Une femme sacrifiée à l'amour
dans une robe de feu
avec des yeux de braise
et un cœur en cendres.

Tu ouvris la porte sur l'obscurité
et tu attisas la lumière noire
L'éclat du couteau
espoir et chemin.

Qui te jugera,
qui peut, fille de la passion,
trouver pour toi
une solution ?

Les grands titres annoncent
quelque chose d'exceptionnel,
Médée est ressuscitée
et de nouveau, elle a tué.

Elle jeta sa honte
dans la cour intérieure.

À dix-neuf ans
Gogo devint Médée.

Qui te jugera,
qui peut, fille de la passion,
trouver pour toi
une solution ?

Λουδοβίκος των Ανωγείων
Paroles et musique de Loudovicos ton Anoyion

Φαίδρα

Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι,
κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

Phèdre

Mon étoile, ma lune, ma branche de printemps
je reviendrai près de toi,
près de toi, je viendrai à l'aube
pour te prendre un baiser et que tu me prennes encore.

Mon amour, mon amour, la nuit va nous prendre,
les étoiles et le ciel, la lune froide.

Je vais t'aimer, je vivrai dans la chanson
tu vas m'aimer, tu vivras avec les oiseaux
Je vais t'aimer, nous deviendrons chanson
tu vas m'aimer, nous deviendrons oiseaux.

La rivière est peu profonde
et l'océan trop petit
pour voler mon désir.

Pour effacer tes yeux
pour noyer tes vœux
de mon esprit.

Γιάννης & Μίκης Θεοδωράκης
Paroles de Yannis Theodorakis
Musique de Mikis Theodorakis

Η μάγισσα

Είχα μια μάνα μάγισσα
αληθινή μαγεύτρα,
με παρατσούκλι όμορφο
του έρωτα πλανεύτρα.

Με γύρναγε μες στις φωτιές
και στ’αντρικά τα μάτια,
ακόμα κι όταν γέλαγε
στα πρόχειρα κρεβάτια.

Τον άνεμο λιβάνιζε
κι εκείνος σταματούσε κι όλα
τα τρένα φεύγανε
για κει που αγαπούσε.

Μα δεν αγάπησε ποτέ,
θαρρώ ούτε κι εμένα.
"Ποτέ μη νιώσεις έρωτα
όσο αγαπάς εσένα".

Μου το 'λεγε και τρέχανε
καλέ μου τα μάτια της στ’ αστέρια
και το σκοτάδι το 'σκιζε σαν δίκοπα μαχαίρια.

Μα κείνος που την σκότωσε
είχε το βλέμμα ίσιο
και ξέχασα τα λόγια της
για να τον αγαπήσω.

La Sorcière

Ma mère était sorcière
véritable enchanteresse,
avec un joli surnom
séductrice de l'amour.

Elle me promenait dans les feux
et dans ses yeux ténébreux,
même quand elle riait
dans des lits de fortune.

Elle parfumait le vent
et il s'est arrêté et
tous les trains partaient pour là
où elle aimait.

Mais elle n'a jamais aimé,
ni même moi, je pense
"Jamais ne ressens l'amour
autant que pour toi même ".

Elle m'a toujours dit et ses yeux
ma chère, couraient dans les étoiles
et l'obscurité l'a tranchée telle une lame à deux faces

Mais celui qui l'a tuée
avait le regard droit
et j'ai oublié ses paroles
pour pouvoir l'aimer.

Στίχοι: Βικτωρία Μακρή ; Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης
Paroles : Victoria Makri ; Musique : Nikos Mamagkakis

Η ακροβάτισσα

Ακροβατώντας σε κλωστές
που η σκέψη ξεδιπλώνει
βρέθηκα νά 'μαι μόνη
να ψάχνω το κλειδί
που την αγάπη την κρατάει
καλά αμπαρωμένη
σε μια καρδιά ανοιχτή.

Αναζητώντας του καιρού
τα χνάρια τα χαμένα
βρέθηκα ως εσένα
ανέγγιχτη μορφή
που κρύβεσαι και ξεμυτάς
στης μνήμης μου την πόρτα
χωρίς καμιά ντροπή.

Να βρω τη γλώσσα τη φωνή
που νόημα θα δίνει σε κάθε απαντοχή
να μου δοθεί η χάρη να κλέψω το φεγγάρι
όταν μεσουρανεί.

L'acrobate

En jonglant dans des fils
où la pensée se déploie
Je me suis trouvée seule
pour chercher la clé
qui retient l'amour
bien boulonné
dans un cœur ouvert.

En cherchant du temps
les traces perdues
Je me suis trouvée comme toi
toute entière
toi qui te caches et débarques
à la porte de ma mémoire
sans aucune honte.

Pour trouver la langue, la voix
qui donnera un sens à chaque résistance
pour que la grâce me laisse voler la lune
à son zénith.

Στίχοι: Έφη Θεοδώρου ; Μουσική: Νίκος Πλάτανος
Paroles : Efi Theodorou ; Musique: Nikos Platanos

Αλεξάνδρα

Τα φύλλα είναι κόκκινα,
φύλλα του φθινοπώρου
κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
και κάλτσα του διαβόλου.

Δεν τη χωράει ο Κίσσαβος,
δεν τη χωράει ο τόπος
κι αν της μιλάς για σύνεση
χαμένος πάει ο κόπος.

Αλεξάντρα, σαλαμάντρα, τι κακό είν’ αυτό!
Γιατί πήγες μ’ άλλον άντρα, παλιοκόριτσο;

Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
τον ουρανό να βρέχει,
θυμάται την αγάπη της
που πια δεν την κατέχει.

Σπρώχνει το καστανόχωμα,
βγαίνει απ’ τη φωλιά της
και κει που ο κάπρος πλένονταν
σκορπά τα δάκρυά της.

Κίτρινα φοράς και μαύρα, μες στις ομορφιές
Αλεξάντρα, Αλεξάντρα πως με ξέχασες!

Alexandra (Salamandra)

Les feuilles sont rouges
feuillage de l'automne.
La salamandre étincelle,
et les bas du diable.

Le Kissavos ne lui suffit pas,
cet endroit ne lui suffit pas,
et si tu parles avec elle de compréhension,
c'est dommage pour l'essai.

Alexandra, Salamandra, comme tu es méchante,
pourquoi es-tu partie avec un autre homme, toi,
femme infidèle.

Quand la salamandre regarde
la pluie qui tombe
elle se souvient de son amour
qu'elle ne possède plus.

Pousse la terre couleur de châtaigne,
abandonne son terrier
et là où le sanglier se vautre,
elle verse des larmes.

De jaune et de noir tu t'habilles, au milieu de la beauté.
Alexandra, Alexandra, comment pouvais-tu m'oublier ?

Στίχοι & Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Paroles et musique de Thanassis Papaconstantinou

Φεϊρούζ

Φεϊρούζ, βγες στο μπαλκόνι
να σ’ ακούσουν τα πουλιά,
του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι
και οι λειχήνες του Αραράτ.

Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
τους αναστεναγμούς μου αφήνω,
οοοοο, στα σταυροδρόμια της ζωής.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
έμαθα πάντοτε να δίνω,
οοοοο, όσα δεν έδωσε κανείς.

Στείλε μου το “ wa habibi ” (για χαμπίμπι)
στις φτερούγες του νοτιά,
να περάσει από τη Γαύδο
και ν’ ανέβει πιο ψηλά.

Η Ευαγγελία λέει
τον Αρχαγγελιτικό
κι εσύ στης Μπεκάα τη θέρμη
τραγουδάς το ανείπωτο.

Feirouz

Fairuz, viens dehors sur le balcon,
pour que les oiseaux,
Les cèdres noirs du LIban,
et la mousse su mont Ararat puissent t'entendre.

Fairuz, ma nostalgie, Fairuz,
j'abandonne mon soupir,
à la croisée des chemins de la vie,
j'ai appris à donner plus
que toute autre.

Envoie-moi le “ wa habibi ”
sur les ailes du vent du sud,
le long de l'île Gavdos
pour aller encore plus haut.

Evangelias chante
le chant de l'archange
Et tu chantes l'inexprimable
dans la chaude plaine de la Bekaa.
 

Στίχοι & Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Paroles et musique de Thanassis Papaconstantinou