Constantin Cavafis : C'est fini * Τελειωμένα

C'est fini

Dévorés de peur, assaillis de doutes,
l'esprit tourmenté et les yeux pleins d'horreur,
nous nous évertuons à chercher ce que
nous pourrions faire
pour écarter de nous le danger
inéluctable dont l'imminence nous terrifie.
Pourtant, nous nous trompons,
ce n'est pas lui sur le chemin ;
les renseignements étaient faux
(ou nous les avons mal entendus, ou mal compris).
Une autre catastrophe,
que nous n'avions pas imaginée,
fond subitement sur nous tel l'éclair
et à l'improviste
– trop tard, maintenant – nous emporte.

Τελειωμένα

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το
πως να κάμουμε
για ν' αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε,
δεν είν' αυτός στον δρόμο·
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ' ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή,
που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
και ανέτοιμους
-πού πιά καιρός- μας συνεπαίρνει.