Kiki Dimoula : Défense aérienne

Αεράμυνα

Καλού κακού φοράει πάντα τις παντόφλες της
η απόλυτη ησυχία εντός μου.
Κάτω από μένα κατοικούνε πόθοι.
Βέβαια δηλώνουν κουφοί.
Τυφλές δηλώνουν και οι πλάνες
αλλά σε μυρίζονται σε βλέπουν
πίσω απο τα μαύρα τους γυαλιά
σε απογυμνώνουν που τις πίστεψες.
Δεν τις πίστεψες. Τυφλά σε συγκινούν
αυτοί οι οργανοπαικτες καθισμένοι
σε κάποιο σκιερό προσοδοφόρο πέρασμά σου
να γρατζουνίζουν τα παμπάλαια σουξέ τους,
τυφλά σε συγκινούν ποτέ δεν πέφτει
η μόδα του ευάλωτου.

Γι'αυτό καλού κακού ας φορούν
ας φορούν τις ωτασπίδες τους
οι ευσυγκίνητες κινήσεις μου.

Πάντως να προτιμάτε τους νεκρούς.
Να προτιμάτε τους νεκρούς
αν είναι ανάγκη να ελεήσετε μιά πλάνη.
Τουλάχιστον δεν είναι διόλου περαστικοί.

Défense aérienne

Le calme absolu en moi
met toujours ses pantoufles à tout hasard.
Des désirs logent à l'étage en dessous.
Bien sûr ils déclarent être sourds.
Les illusions déclarent être aveugles
mais elles te flairent te voient
derrière leurs lunettes noires
elles te mettent
à nu pour les avoir crues.
Tu ne les as pas crues. Elles t'émeuvent aveuglément
jouant leur musique assises
à l'un de tes fructueux passages ombragés
elles t'émeuvent aveuglément grattant
leurs vieux succès car la crédulité jamais
ne cesse d'être à la mode.

Eh bien qu'ils gardent à tout hasard
leurs boules dans les oreilles
mes gestes prompts à s'émouvoir.

En tous cas préférez les morts.
Préférez les morts
s'il vous faut prendre une erreur en pitié.
Eux du moins ne sont pas de passage.