Θρυλικόν ανάκλιντρον

O ειρμός του ποταμού διεκόπη. H συνοχή όμως του τοπείου είταν τόση που και ο ποταμός κυλούσε. Mέσα από τα φύλλα των αγρών προς το γεφύρι που χτυπούσε ο ήλιος τα σπαρτά τα λευκά στήθη τα λουλούδια μέσα στα διάφανα πουκάμισα που ακκουμπούσαν στα χαράματα τα κορίτσια σκύβαν γυμνά ή σχεδόν γυμνά να συνθλίψουν και να χαϊδέψουν γενικά τα σώματά τους και τα σώματα των ανθών. O περιφερειακός δρόμος του έγινε δρόμος ολοκλήρου πόλεως και το ποτάμι που την χωρίζει σε έξη μέρη αγκαλιάζει την ώρα που συνελήφθη το τοπείο στα δάχτυλα του πεπρωμένου.

Canapé de légende

Le fleuve avait interrompu son cours. Mais la cohérence du paysage était telle que le fleuve coulait quand même. À travers les feuillages des champs dans la direction du pont où le soleil dardait ses rayons des genêts des gorges blanches des fleurs dans les blouses transparentes déposées à l'aube par des jeunes filles qui se penchaient toutes nues ou presque toutes nues pour presser et caresser leur chair tout entière contre celle des fleurs. Sa course circulaire devint celle de la ville et le fleuve qui la divise en six parties embrasse l'heure où le paysage fut saisi entre les doigts du destin.

Aνδρέας Εμπειρίκος
από την Yψικάμινο, 1935

Traduction de Jacques Bouchard in Haut Fourneau,
Institut Français d'Athènes-Actes Sud, août 1991.