La montée

Quand les mots tombent sur le corps de la nuit
On dirait des vaisseaux qui labourent les mers
Les hommes à bord semant et les femmes
qui parlent
Parmi les claquements des baisers
Des lézards passent dans les frissons des crêtes
D'une mer qui s'étend jusqu'au sable
Avec ses ressacs et ses clapotis
Peu avant le lever du soleil quand résonnent
Les voix des rhapsodes de la matière
Et les clameurs d'un coq debout
Sur une colonne de sel des contrées du midi

Quand gonflent les désirs des multitudes sur le rivage
Qui s'avancent dans les rafales du vent
Sous les yeux des filles bienheureuses
Qui s'avancent les seins touchant l'onde
L'eau pure des ruisseaux
Jusqu'à sentir dans leur corps et leur âme
Sans conditions et sans limites
La montée acquise du plaisir.

Η άνοδος

Οι λέξεις όταν πέφτουν στο σώμα της νυκτός
Μοιάζουν με καράβια που τις θάλασσες οργώνουν
Με άνδρες που σπέρνουν και γυναίκες
που μιλούν
Μέσα στους ποππυσμούς των φιλημάτων
Σαύρες περνούν μέσα στα ρίγη των ακτών
Πελάγους που απλώνεται μέχρι την άμμο
Με πλαταγίσματα με παφλασμούς
Ολίγον πριν ο ήλιος ανατείλη
Ενώ ακούονται φωνές των ραψωδών της ύλης
Και αλαλαγμοί αλέκτορος ορθίου
Επί μιας στήλης άλατος χωρών μεσημβρινών

Όταν ογκούνται οι πόθοι στους αιγιαλούς
Μυριάδων που πορεύονται μεσ' στις ριπές του ανέμου
Μπροστά στα μάτια των ολβίων κορασίδων
Που κύπτουν με τα στήθη των εγγίζοντα το ύδωρ
Το καθαρό νερό των ρυακιών
Ώσπου να βρουν και να αισθανθούν στα σώματα και στας
ψυχάς των
Άνευ ορίων άνευ όρων
Την κεκτημένη άνοδον της ηδονής.

In Ce jour d'hui comme hier et demain, traduit du grec par Michel Volkovitch, in Anthologie de la poésie grecque
contemporaine (1945-2000), Gallimard, p.53

  Ανδρέας Εμπειρίκος Aι γενεαί πάσαι ή Η σήμερον ως αύριον και ως χθες (συγκροτείται μεταξύ 1965-1971), «Άγρα» 1984.