Rappelle-toi mon corps...

Mon corps, rappelle-toi seulement combien tu fus aimé,

non seulement les lits où tu t'es allongé,

mais aussi ces désirs qui pour toi

brillaient ouvertement dans les yeux,

qui tremblaient dans la voix – et qu'un obstacle

quelconque a empêché de se réaliser.

Maintenant que tout cela appartient au passé,

c'est presque comme si à ces désirs aussi

tu t'étais livré – comme ils brillaient,

rappelle-toi, dans les yeux qui te regardaient ;

comme ils tremblaient dans la voix, pour toi, rappelle-toi, mon corps.

1918

Θυμήσου, Σώμα...

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,

όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,

αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα

γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,

κ’ ετρέμανε μες στην φωνή —  και κάποιο

τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.

Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,

μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες

εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,

θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·

πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

1918

Body, remember...

Body, remember not only how much you were loved,

not only the beds upon which you have lain,

but also those desires that

glistened for you openly in the eyes,

and trembled in the voice – and some

chance obstacle frustrated them.

Now that all this belongs to the past,

it seems as if you gave yourself also

to those desires – how they glistened,

remember, in the eyes that gazed at you,

how they trembled in the voice for you, remember, body !