Τα δώρα

Σήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμα
σήμερα οι άνθρωποι μ’ αγαπούν
μια γυναίκα μου χαμογέλασε
ένα κορίτσι μου χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μου χάρισε ένα σφυρί

Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκες
τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό

Δύο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει;
ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής

Les présents

Aujourd'hui j'ai revêtu un
sang rouge chaud
aujourd'hui les gens m'aiment
une femme m'a souri
une fille m'a offert une coquille
un enfant m'a offert un marteau

Aujourd'hui je me mets à genoux sur le trottoir
je cloue sur les dalles
les pieds nus et blancs des passants
ils ont tous les larmes aux yeux
pourtant personne n'est pris de panique
tous sont restés aux endroits où je les ai surpris
ils ont tous les larmes aux yeux
ils regardent pourtant les réclames célestes
ainsi qu'une mendiante qui vend des brioches
dans le ciel

Deux personnes murmurent
qu'est-ce qu'il fait il cloue notre cœur ?
Oui c'est notre cœur qu'il cloue
c'est donc qu'il est poète

Με το Πρόσωπο στον Τοίχο (1952)

Traduction de Jacques Bouchard,
Face au mur, éditions Fata Morgana, 1989, p.15