Comédiens

Nous montons et nous démontons
et de partout nous repartons
nous montons théâtre et décors
mais le destin est le plus fort

et les balaie et nous balaie
tous, à tous vents et sans délai,
l'impresario et les acteurs
les musiciens et le souffleur.

Chairs, toiles, bois, fard colorés,
rimes, passions, voiles, colliers,
masques, couchants, cris de chagrin,
exclamations, petits matins

et nous aussi, jetés en tas
(où allons-nous, dis-moi ? Et toi?)
sur notre peau les nerfs à nu
comme d'un zèbre les rayures

nus, desséchés dans l'air brûlant
(mis au monde et enterrés quand?)
comme les cordes d'une lyre
qui résonnent, tendues. Le pire :

notre cœur, éponge traînée
partout, dans la rue, au marché,
qui boit la bile et boit le sang,
celui d'Hérode et du brigand.

Moyen-Orient, 1943

Θεατρίνοι

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά,
αλλά η μοίρα μας πάντα νικά

και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους, και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.

Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,
ρίμες, αισθήματα, πέπλα, στολίδια
μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές
κι επιφωνήματα και χαραυγές

ριγμένα ανάκατα μαζί μ' εμάς
(πες μου πού πάμε; πες μου πού πας;)
πάνω απ΄το δέρμα μας γυμνά τα νεύρα
σαν τις λουρίδες ονάγρου ή ζέβρα

γυμνά κι ανάερα, στεγνά στην κάψα
(πότε μας γέννησαν; πότε μας θάψαν;)
Και τεντωμένα σαν τις χορδές
μιάς λύρας που ολοένα βουίζει. Δες

και την καρδιά μας ένα σφουγγάρι,
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνοντας το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του λιστή.

Μέση Ανατολή, Αύγουστος 1943

Traduction de Michel Volkovitch,
in Anthologie de la poésie grecque contemporaine,
Gallimard, 2000.