Je ne chanterais pas si tu ne m'avais pas aimée,
au cours de toutes ces années.
Tu m'as aimée dans le soleil d'avant l'été,
et dans le vent, et dans la neige,
je ne chanterais pas si tu ne m'avais pas aimée.

D'avoir été seulement prise dans tes bras
et d'avoir reçu le baiser de ta bouche
m'a faite belle comme un lis grand ouvert,
et mon âme en frissonne encore,
d'avoir été seulement prise dans tes bras.

Et parce qu'un jour tes yeux m'ont regardée,
de toute leur âme,
j'ai ceint avec fierté la plus haute couronne
de mon existence,
seulement parce qu'un jour tes yeux m'ont regardée.

Tu m'as aimée, et je suis née,
pour cela la vie me fut accordée.
Dans un monde où tout se défait,
ma vie connut la plénitude :
tu m'as aimée, et je suis née.

Δεν τραγουδώ, παρά γιατί μ' αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη
στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.

Μαρία Πολυδούρη, Οι τρίλιες που σβήνουν,1928