UN CHAUFFEUR NOIR DE DJIBOUTI

Le chauffeur noir de Djibouti, nommé Willy,
son boulot terminé, passait souvent, hilare,
me voir dans ma cabine, et assis sur mon lit,
me racontait sans fin de troublantes histoires.

Il me parlait d'Alger, de ses fumeurs de kif,
d'Aden où les danseurs humaient la poudre blanche,
puis de leurs cris d'effroi, des longs discours plaintifs
quand vertige et visions en eux soudain s'épanchent.

Il racontait aussi cette nuit de ribote
où il vit, chevauchant sur l'eau... lui-même, Will,
des sirènes ailées le suivant à la botte.
— Aden, ça te plaira, tu verras, disait-il.

Je lui offrais bonbons et lames de rasoir,
et lui disais aussi : Le hasch, ça tue son homme!
Alors, en s'esclaffant, le robuste gaillard
d'un seul bras soulevait très haut dans l'air ma pomme.

Son corps géant cachait un cœur tout innocent.
Un soir au Regina, dans le port de Marseille,
voulant me protéger d'un Espagnol méchant
il prit sur l'occiput un grand coup de bouteille.

Un jour chez les Chinois nous l'avons débarqué
brûlant, frappé de fièvre ainsi que par la foudre.
Dieu des noirs, prends pitié de Will resté à quai.
Laisse-lui, où qu'il soit, un peu de blanche poudre.

ΕΝΑΣ ΝΕΓΡΟΣ ΘΕΡΜΑΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΙΜΠΟΥΤΙ

Ο Γουίλλη, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί,
όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε,
στην καμαρά μου ερχότανε, γελώντας, να με βρει,
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε.

Μου 'λεγε πως καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς
και στο Αντεν πως, χορεύοντας, πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πως φωνάζουνε και πως μονολογούν
όταν η ζάλη μ' όνειρα περίεργα τους κυκλώνει.

Μου 'λέγ' ακόμα ότ' είδ' αυτός, μια νύχτα που 'χε πιει,
πως πάνω σ' άτι εκάλπαζε, στην πλάτη της θαλάσσης,
και πίσωθέ του ετρέχανε γοργόνες με φτερά.
- Σαν πάμε στο Άντεν, μου 'λεγε, και συ θα δοκιμάσεις.

Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξουραφιών
και του 'λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει,
και τότε αυτός συνήθιζε, γελώντας τρανταχτά,
με το 'να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει.

Μες το τεράστιο σώμα του είχε μι' αθώα καρδιά.
Κάποια νυχτιά, μέσα στο μπαρ Ρετζίνα - στη Μαρσίλια,
για να φυλάξει εμένανε από έναν Ισπανό,
έφαγε αυτός μιαν αδειανή στην κεφαλή μποτίλια.

Μια μέρα τον αφήσαμε στυγνό απ' τον πυρετό,
πέρα στην Απω Ανατολή, να φλέγεται, να λιώνει.
Θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ,
και δώσ' του εκεί που βρίσκεται λίγη απ' την άσπρη σκόνη.

Νίκος Καββαδίας, απο την συλλογή Μαραμπού, 1933.

Biographie de l'auteur sur Wikipedia

Blog Καλώδια: Lire Kavvadias en grec.

Site du traducteur (et poète) M. Volkovitch

Blog sur Nikos Kavvadias (en grec)

Blog de France 3

Sur Kavvadias (projethomère.com)

Sur ce blog :

Autres poèmes de Nikos Kavvadias

Un couteau * ένα μαχαίρι

Marabout