ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο

ένα μικρό αφρικανικόν ατσάλινο μαχαίρι

-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι Αραπάδες-

που από ένα γέρον έμπορο τ' αγόρασα στ' Αλγέρι.

Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη,

όπου έμοιαζε με μιαν παλιάν ελαιογραφίαν του Γκόγια,

ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,

να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια :

"Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις

με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει,

κι όλοι το ξέρουν, πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν,

καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια,

την όμορφη γυναίκα του, γιατί τον απατούσε.

Ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, το δύστυχο αδερφό του

με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

Ένας Αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια

και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.

Χέρι σε χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μ' αυτό μου φέρνει τρόμο.

Σκύψε και δες το, μι' άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,

είν' αλαφρή, για πιάσε το, δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,

μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις."

- Πόσο έχει; - Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις, πάρ' το.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,

που ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου

κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,

φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου...

UN COUTEAU

J'ai toujours avec moi, serré dans ma ceinture,

un couteau africain joliment ouvragé,

de ceux qui par là-bas font de belles blessures,

et que m'avait vendu un vieux marchand d'Alger.

Je m'en souviens, de ce vieux-là, dans son repaire:

on l'aurait cru sorti d'un tableau de Goya,

parmi son bric-à-brac, les fripes, les rapières,

et croassant d'une voix rauque en charabia :

«Ce couteau-là, dit-il, que tu veux acheter,

arrive accompagné d'histoires plutôt moches :

chacun le sait ici, tous ceux qui l'ont porté

un jour ou l'autre ont tué quelqu'un qui leur est proche.

C'est lui qu'avait Don Basilio pour tuer sa femme,

la trop belle Dona Julia l'ayant trompé;

c'est avec lui qu'un soir, Don Antonio l'infâme

frappa son frère en douce et ne l'a point loupé.

Puis un Maltais jaloux tue sa jeune maîtresse;

un Rital perce un Grec, un bosco, qui en meurt;

le couteau vient chez moi, changeant de main sans cesse.

J'en ai vu dans ma vie, mais lui, j'en ai trop peur!

Il a une ancre et un blason gravés, regarde.

Tiens-le : il n'y a pas plus léger, plus nerveux.

Mais si j'étais toi... Oui, mieux vaut que je le garde...

— Combien ? — Sept francs, pas plus. Tiens, puisque tu le veux!»

J'ai un petit poignard serré dans ma ceinture,

une étrange lubie pour lui m'emplit d'amour;

mais moi qui n'ai jamais haï de créature,

je ne tuerai personne — ou bien moi-même, un jour...

Νίκος Καββαδίας, συλλογή Μαραμπού, 1933.

Traduction de Michel Volkovitch (d'après le recueil Marabout), 1933.

Biographie de l'auteur sur Wikipedia

Blog Καλώδια: Lire Kavvadias en grec.

Site du traducteur (et poète) M. Volkovitch

Blog sur Nikos Kavvadias (en grec)

Blog de France 3

Sur Kavvadias (projethomère.com)

Sur ce blog :

Autres poèmes de Nikos Kavvadias

Un couteau * ένα μαχαίρι

Marabout