Βάστα !

Βάστα ! Βάστα ! Βάστα ! Βάστα !

Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του
στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του
Σαν πενηντάρης πεισματάρης στην Κριστιάνια
Στην Αλ-Κουσέγια κόπτη μοναχού τη μετάνοια

Σαν το αλήθεμα εικόνας του Bertrand από ψηλά
στην αλυπησιά του ανθρώπου ένα δάκρυ που κυλά
σαν του πιανίστα στην πλατεία Ταξίμ τη μοναξιά
σαν του παλιάτσου τη μόνη και μπαλωμένη αλλαξιά.

Σαν την αγερασιά ενός Σούφι στο Βαρανάσι
σαν το καντήλι που καίει στα γκρεμνά σε εικονοστάσι
Σαν την αλυγισιά εξόριστου Θιβετιανού στην Κίνα,
σαν το γέλιο παιδιού στην Τσιάπας που κοροϊδεύει την πείνα

Βάστα όπως στο Κίεβο τώρα, οι Εβραίοι και οι Ρομά
σαν οροθετικός στην Αθήνα που δε σιωπά και τολμά
σαν τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Βάστα στον κόσμο που γεννιέται βλέπω πέρασμα.

Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.

Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.

Σαν τον συγγραφέα λογοκριμμένης παράστασης
σαν τα όνειρα ζωγράφου σε ίδρυμα αποκατάστασης
σαν επιζώντας απ' το Φαρμακονήσι και αζήτητος
σαν Σύριος πρόσφυγας τυφλός κι αμίλητος.

Σα μάνα που στέκεται στο άρρωστο παιδί της
σαν έφηβη Ινδή που υψώνει τη φωνή της

Σα Χιλιάνικο τραγούδι για τη λευτεριά
σα λαβωμένος που δεν ανέχεται την ανημποριά.

Σαν Κρητικός ακατέργαστος βουνίσιος τσοπάνης
σαν τα γερόντια, τα στοιχειά στα χωριά της Μάνης.
Σαν Μαυριτάνικος μύθος πολεμιστή στην Γρανάδα
σαν τη γαλήνη του ναυτικού στην καλάδα.

Βάστα σα στοχασμός στου όχλου την ανεμομιλιά
σαν του μεγάλου φαραγγιού τη διπλή αντιλαλιά.
Βάστα δίπλα στων πλούσιων το αλυχτομανιό
σα γελαστό παιδί αντίκρυ στο θεριό.

Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.

Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.

Tiens bon !

Tiens bon !Tiens bon !Tiens bon !

Comme un randonneur cherche son âme et pense
sur le chemin de Compostelle et mesure sa résistance
Comme un quinqua entêté à Christiania
Comme le moine copte fait repentance à Al-Kousegia

Comme une vérité de Bertrand vue d'en haut existe
une larme qui roule sur l'impitoyable arriviste
comme sur la place Taksim la solitude du pianiste
comme le seul morceau rapiécé du clown sur la piste

Comme l'éternel Soufi à Varanasi
comme sur l'iconostase au-dessus des falaises vibre la bougie
Comme en Chine l'inflexible tibétaine exilée
comme au Chiapas le rire blagueur d'un enfant affamé

Tiens bon ! comme aujourd'hui les Juifs et les Roms à Kiev,
comme le séropo à Athènes qui ose et ne se tait pas
comme les pêcheurs égyptiens à Perama
Tiens bon ! je vois un passage dans ce monde pas à pas

Les suceurs de sang dans leur impitoyabilité
promettent aux sages l'immortalité
Et les traîtres dans leur insatiabilité
veulent le pouvoir absolu.

Demain ne se construit pas avec des rumeurs
Leur monde est vieux et meurt
Les rimes n'arrivent jamais seules
écoute le passé comme son souffle se meurt

Comme l'auteur d'un spectacle censuré
comme les rêves du peintre en institut enfermé
comme un survivant de Farmakonisi qui est indésiré
comme le réfugié syrien sans voix et aveuglé.

Comme auprès de son enfant malade reste la mère
comme l'ado indienne s'élève d'une voix fière

Comme une ode chilienne à la liberté
comme résiste celui qui est touché.

Comme un brut berger crétois de la montagne
comme les vieux, les visages burinés dans les villages du Magne.
comme à Grenade le mythe d'un guerrier mauritanien
comme la sérénité du marin avec son butin

Tiens bon ! Comme une pensée apaisée au milieu de  la populace
comme le grand précipice résonne de tout son espace
Tiens bon ! Comme cet aboiement à côté des riches
comme face à la bête l'enfant sourit "chiche".

Les suceurs de sang dans leur impitoyabilité
promettent aux sages l'immortalité
Et les traîtres dans leur insatiabilité
veulent le pouvoir absolu.

Demain ne se construit pas avec des rumeurs
Leur monde est vieux et meurt
Les rimes n'arrivent jamais seules
écoute le passé comme son souffle se meurt.