Για το « ΟΧΙ »

Είναι Φθινόπωρο, Φθινοπωράκι
λάμπω με το άστρο μου σαν προσκοπάκι
κι όπως ζυγώνει η επέτειος του "ΟΧΙ"
λέω ο Έλληνας γούστο που το 'χει.

Όταν αντί να πατά τον πλαϊνό του
ξάφνου εκεί δα ξεπερνά τον εαυτό του
έτσι και 'γω τους εχθρούς μου σχωρνάω,
πλένομαι, ντύνομαι και τραγουδάω.

Φίλοι παλιοί που τώρα δεν μιλιόμαστε
κι όμως κρυφά πονούμε
κι αγαπιόμαστε
τί κρύβουν τα ρεφραίν μας
και μαλώσαμε,
πόσες γενιές παιδιών θα μεγαλώσαμε.

Πέφτει το σούρουπο, πέφτουν τα φύλλα,
η Ελληνότητα έχει μια βίδα
κι αν στον εμφύλιο σερνόταν σαν δούλα
στην κατοχή ήταν λυμένη ψυχούλα.

Οι αριστεροί μα και οι άλλοι επίσης
αντισταθήκαν, δε θέλω αντιρρήσεις!
τέλος τα μούτζωσαν, κονομηθήκαν
και με τους δίσκους μας εξελιχθήκαν.

Φίλοι παλιοί που τώρα δεν μιλιόμαστε
θεία είναι η τέχνη που αφιερωνόμαστε.
Πλάϊ στους Ρωμιούς μας διάλεξε να ζήσουμε,
το άλλοθι της πόλης τους να υπερασπίσουμε.

Αχ, όταν παντρεύτηκα στην εκκλησία
μέρα του "ΟΧΙ" με δικτατορία
είπα το "ναι" σαν συνθέτης που ελπίζει
σ'ό,τι απ'αυτές τις γραμμές ξεχειλίζει.

Ζούν κι οι συνθέτες επίσημες φάσεις,
στάσεις, μυστήρια και παρελάσεις
και επιστρέφοντας ίπι-ίπι-ούνε
τον Ελληνόκοσμο ψυχαγωγούνε.

Φίλοι παλιοί που τώρα δεν μιλιόμαστε
κι όμως κρυφά πονούμε κι αγαπιόμαστε
ό,τι απεδείχθη γέρικο δεν γέρασε,
ζεί στο κοινό μας άσμα: μας ξεπέρασε.  

Pour le « NON »

C'est l'automne, petit automne
je brille avec mon étoile comme un boy-scout
et alors que l'anniversaire du «NON» approche
Je dis que le Grec a bon goût.

Quand, au lieu de se piétiner dessus
Tout à coup là il se dépasse lui-même
et moi aussi je pardonne à mes ennemis,
je me lave, je m'habille et je chante.

De vieux amis maintenant avec qui nous ne parlons pas
et que secrètement nous haïssons
nous nous aimons aussi
Que cachent nos refrains ?
nous nous sommes disputés,
Combien de générations d'enfants aurons-nous élevé ?

Tombe le crépuscule, tombent les feuilles,
l'identité grecque est vissée
et si durant la guerre civile elle rampait comme un esclave
pendant l'occupation elle était âme délivrée.

Les gauchistes, mais les autres aussi
ont résisté, je ne dis pas le contraire !
Finalement ils ont tout laissé tomber, ils ont fait de l'argent
et se sont enrichis avec nos disques.

De vieux amis maintenant avec qui nous ne parlons pas
divin est l'art auquel nous nous consacrons.
Près de nos Grecs l'art a choisi que nous vivions,
pour que nous défendions l'alibi de leur lobby.

Ah, quand je me suis marié à l'église
le jour du «NON» sous la dictature
J'ai dit « oui » comme un compositeur qui espère
déborder des marges.

Les compositeurs aussi vivent de phases formelles
d'attitudes, de mystères et de défilés
et en revenant de leur hip hippie
ils divertissent le monde grec.

De vieux amis maintenant avec qui nous ne parlons pas
mais que secrètement supportons et nous nous aimons
ce qui s'est avéré vieux n'a pas vieilli
Ça vit dans notre hymne national : ça nous a dépassé.

Στίχοι & Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Paroles & Musique: Dionysis Savvopoulos