Η Αλίκη στη Χώρα των Τραυμάτων

Μάνα κι ο πατέρας, αγάλματα στον κήπο
Μικρή χιονοστιβάδα, ατίθασο τρολάτι
Χτυπά την πόρτα πίσω, και βγαίνει από το σπίτι
Τα χείλη της βαμμένα, για φίλημα, γι' αγάπη.

Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της
Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα...
Κάθε απώλεια είναι παράσημο,
Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα.

Η πόλη περιμένει, η πόλη τραγουδάει
Μια ύαινα στο πάρκο δαγκώνει την ουρά της.
Κι αυτή, το μόνο που έχει: τη φόρα, την οργή της
Κι εκείνο το ακαθόριστο, που λεν' τα όνειρά της.

Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της
Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα...
Κάθε απώλεια είναι παράσημο,
Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα.

Στην Χώρα των Τραυμάτων, η έφηβη Αλίκη
Γελά και χαλαρώνει, πάνω σε μιαν αιώρα.
Χωρίς να το προσέξει, κομμάτι απ' το σκοτάδι
Μαζεύονται κοντά της οι μάγοι με τα δώρα.

Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της
Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα...
Κάθε απώλεια είναι παράσημο,
Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα. (3x) 

Alice au pays des Sévices

Père et mère, statues dans le jardin
Petite avalanche, trolls indomptés
Elle claque la porte derrière elle, elle sort de la maison
Ses lèvres colorées pour embrasser, pour aimer.

Elle voit saigner des passants autour d'elle
Mais c'est peccadille, elle ne sait pas encore...
Chaque déchéance est une médaille,
épinglée profondément dans le corps.

La ville attend, la ville chante
Une hyène dans le parc se mord la queue.
Et cela, c'est le seul qu'elle ait, en élan, en colère
Cet indéfinissable, qu'on appelle rêve.

Elle voit saigner des passants autour d'elle
Mais c'est peccadille, elle ne sait pas encore...
Chaque déchéance est une médaille,
épinglée profondément dans le corps.

Au pays des Sévices, l'adolescente Alice
rit et se décontracte sur un hamac.
Sans voir arriver une part des ténèbres
Les mages l'entourer avec des cadeaux.

Elle voit saigner des passants autour d'elle
Mais c'est peccadille, elle ne sait pas encore...
Chaque déchéance est une médaille,
épinglée profondément dans le corps. (3x)