Λιλήθ

  Η σκέψη μου για σ'ένα 'νε
  μες τη σκιά ας μένει.
  Όμορφο όνομα, Λιλήθ,
  γραφή μισοσβησμένη.

  Μάτια βαθιά σαν έβενος,
  γαλάζιο το κορμί σου.
  Ποια χέρια σε καρφώσανε
  στη μέση της αβύσσου!

  Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
  Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
  Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές. 
  Ποια το φόβο θα νικήσει;

  Παίζεις με φίλτρα μαγικά,
  μάγισσα της αβύσσου.
  Μένεις μακριά απ' τη ζεστή
  φωτιά του Παραδείσου.

  Στα σκοτεινά σε ρίξανε,
  μα εσύ γυμνή χορεύεις.
  Γέννα ανήκουστη τολμάς
  και διχασμούς φυτεύεις.

  Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
  Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
  Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές. 
  Ποια το φόβο θα νικήσει;

  Λουλούδι, νυχτολούλουδο,
  μελαχρινό αηδόνι.
  Φτεροκοπάς τον πόνο σου
  στο σκοτεινό αλώνι.

  Και νιώθω τα σκιρτήματα,
  το φτερωτό σημάδι.
  Δεν ονομάζω τίποτα.
  Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι.

  Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
  Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
  Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
  Ποια το φόβο θα νικήσει;

Lilith

Ma pensée demeure vers toi
tant que dans l'ombre tu restes.
Quel beau nom, Lilith,
un mot à demi effacé.

Des yeux profonds comme l'ébène,
bleu est ton corps.
Quelles mains t'ont clouées
au milieu de l'abîme !

Nous vivons nos petites vies ingrates
Quels sortilèges peuvent nous sauver ?
Dans les maisons nous vivons en silence.
Quelle peur sera vaincue ?

Tu joues avec des filtres magiques,
Sorcière de l'abîme.
Tu restes loin de la chaleur
feu du Paradis.

Ils t'ont jetée dans l'obscurité,
mais toi, tu danses nue.
tu oses l'inouï enfantement
et tu plantes les discordes.

Nous vivons nos petites vies ingrates
Quels sortilèges peuvent nous sauver ?
Dans les maisons nous vivons en silence.
Quelle peur sera vaincue ?

Fleur, primevère du soir,
brun rossignol.
Tu bats des ailes ta douleur
moisson de l'ombre .

Et je sens les frémissements,
l'appel d'aile
je n'énonce rien.
Lilith, épaisse obscurité.

Nous vivons nos petites vies ingrates
Quels sortilèges peuvent nous sauver ?
Dans les maisons nous vivons en silence.
Quelle peur sera vaincue ?

    Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό  

  Έμπαινες κι έλαμπε το σπίτι
  σαν το τριφύλλι τ’ ανοιχτό
  κι είχες το φως τ’ Αποσπερίτη
  στα δυο σου μάτια φυλαχτό

  Άφηνες πάνω στο τραπέζι
  γάλα και μέλι και ψωμί
  κι έβλεπα τ’ όνειρο να παίζει
  στο πελαγίσιο σου κορμί

  Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ
  ήσουν παιδί σαν τον Χριστό

  Κύμα και βότσαλο κι αλμύρα
  και καλοκαίρι μου ζεστό
  ούτε ένα δάκρυ σου δεν πήρα  
  στην παγωνιά για να λουστώ

  Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ
  ήσουν παιδί σαν τον Χριστό

  Tu étais un enfant comme le Christ

Tu entrais dans la maison et l'illuminais
comme le trèfle ouvert
et de l'étoile du berger tu avais la lumière
dans tes deux yeux porte-bonheur

Sur la table tu laissais
du miel et du pain et du lait
et j'ai vu le rêve jouer
sur la mer de ta chair

Je te remercie, je te remercie
tu étais un enfant comme le Christ

Une vague et un cailloux et du sel
et mon été si chaud
je n'ai même pas pris ton sanglot
pour me baigner dans le gel

Je te remercie, je te remercie
tu étais un enfant comme le Christ

Σάρα

  Ήρθα, είπα να 'ρθώ, μα πώς να 'ρθω
  θα’ ναι η ψυχή μου πίσω
  δεν έχω μέρος να σταθώ
  και να ξαναγυρίσω

  Ξένη, ξένη μου λένε ειμ’ εδώ
  ξένη κι εκεί θα πουν
  τις δυο πατρίδες μου αγαπώ
  μ’αυτές δε με χωρούν

  Πάνω στο όρος Ελαιών
  ο νους φλογίτσα των κεριών
  σε περιπλάνηση κι οδύνη
  να φέρνει σάρκα και οστά
  και στην οθόνη σας μπροστά
  αναπαράσταση να δίνει

  Τρέχουν, τρέχουν τα δάκρυα σαν βροχή 
  χρόνια που νιώθω μόνη
  άλλη πατρίδα στην ψυχή
  κι άλλη να με πληγώνει

  Άκου, να την ξυπνά η Ιεριχώ
  απ’ τους αιώνες ψάλλει
  την άκουσα και ξεψυχώ
  θέλω ν’ακούσω πάλι...

Sarah

Je vins, je dis je vins, venir comment ?
ce serait mon âme auparavant
nulle part je ne peux demeurant
ni revenir comme avant

Ils me disent étrangère ici
étrangère là-bas ils diront
alors que j'aime mes deux patries
où jamais ils ne me compteront

Au-dessus du mont des Oliviers
les bougies que l'esprit va embraser
dans l'errance et la souffrance
pour apporter chairs et ossements
et sur votre écran au-devant
pour redonner une ressemblance

Courent, courent les larmes comme la pluie
les années où seule je suis
une autre patrie dans l'esprit
une autre où je me sens bannie

Écoute, pour que s'éveille Jericho
depuis des siècles elle psalmodie
Je l'ai entendue et perdu l'esprit
Je veux entendre à nouveau ...